Η "ΑΠΑΤΗ ΤΟΥ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ"

Του Γιάννη
Καμπούρη

Ειλικρινά δεν ήταν στις προθέσεις μου να αρθρογραφήσω αυτό τον καιρό. Όχι γιατί δεν υπάρχουν θέματα, αλλά αισθάνομαι τόσο αηδιασμένος από τα τεκταινόμενα στο πολιτικό γίγνεσθαι, που δε μπορώ πλέον να συγκρατήσω την οργή μου και ο λόγος μου δε μπορεί να είναι πλέον ευπρεπής.  
Ειλικρινά απορώ. Όσοι κατά καιρούς υπουργοί, πρωθυπουργοί και δε συμμαζεύεται, κάνουν δηλώσεις ακούν ποτέ τι λένε ;
Πόσο ιθαγενείς και λήσμονες μπορούν να μας θεωρούν ώστε να μας σερβίρουν αυτά περί κοινωνικής δικαιοσύνης και όλα τα συναφή παραμύθια ;

Ας συγκρατήσω το θυμό μου και ας προσπαθήσω να εστιαστώ σε ένα θέμα που το θεωρώ όχι απλά σημαντικό αλλά κεφαλαιώδες. Ένα θέμα που από μόνο του δείχνει το βαθμό κοινωνικής αναλγησίας όλων αυτών και δε θέλω να βαρύνει και τη δική μου συνείδησή μου, αν από τη πλευρά μου σιωπήσω βλέποντάς το.  Δε διεκδικώ το τίτλο του ευαίσθητου, απλά τα ειδικά καθήκοντα που συνεπάγεται η υπηρεσιακή μου θέση, με έκαναν κοινωνό ενός μεγάλου κοινωνικού προβλήματος και δε μπορώ να αποδεχτώ όσα πίσω από την πλάτη των ανήμπορων μοναχικών ηλικιωμένων κυοφορούνται.

Ήταν αν θυμάμαι καλά ήταν λίγο πριν τα Χριστούγεννα όταν κάποιος κυβερνητικός, ανακοίνωνε περιχαρής ότι επήλθε συμφωνία με την ΕΕ και συγκεκριμένα με τον επίτροπο κ. L. Andor (η σχετική επιστολή του επιτρόπου στάλθηκε στην ελληνική κυβέρνηση στις 17.12.2010), για τη συνέχιση των προγραμμάτων «Βοήθεια στο σπίτι» και των «Μονάδων Κοινωνικής Μέριμνας». Ήταν μια πραγματικά καλή είδηση. Όμως τα πράγματα δεν ήταν έτσι.

Ο υφυπουργός Εσωτερικών με εγκύκλιο του στις 25 Ιανουαρίου επιβεβαίωνε την εξέλιξη αυτή και όριζε τους όρους συνέχισης των συγκεκριμένων προγραμμάτων στα πλαίσια του «Καλλικράτη». Καμιά νύξη για την αλλαγή του διαχειριστικού και των νέων όρων των προγραμμάτων.

Το σοκ ήλθε με τη δημοσίευση του νεόυ συστήματος διαχείρισης των εν λόγω προγραμμάτων (ΦΕΚ 17/14.1.2011). Με βάση λοιπόν το νέο πλαίσιο διαχείρισης αλλάζουν οι ωφελούμενοι. Πλέον ωφελούμενοι δε θα είναι ανήμποροι ηλικιωμένοι, αλλά άνεργοι ή άτομα επαπειλούμενα με ανεργία, στους οποίους θα προσφέρονται υπηρεσίες φροντίδας ατόμων που έχουν στον οικογενειακό τους περίγυρο, ώστε όλοι αυτοί να μπορούν να εισέλθουν στην αγορά εργασία ή να διατηρήσουν τη θέση τους σε αυτή. Κοντολογίς δε θα προσφέρονται υπηρεσίες σε άτομα ηλικιωμένους που διαβιούν μοναχικά, αλλά σε άλλες κατηγορίες ατόμων. Δηλαδή θα έχουμε το παράδοξο, να φροντίζουμε ηλικιωμένους που διαβιούν με τις οικογένειες τους και δεν θα μπορούμε να φροντίσουμε ηλικιωμένους ανήμπορους και μοναχικούς !

Δηλαδή ακυρώνεται η κάθε μορφή βοήθειας προς τους ηλικιωμένους που την έχουν πραγματικά ανάγκη.
Επιτέλους κανείς δε ντρέπεται, πως παίζουν έτσι με τις λέξεις καταδικάζοντας δεκάδες χιλιάδες ανήμπορων μοναχικών ηλικιωμένων στην κοινωνική απομόνωση. Τι θα μας πουν ότι τα προγράμματα ισχύουν ;

Δεν είναι του παρόντος και δεν ενδιαφέρει ιδιαίτερα η σκοπιμότητα και το παζάρι που κρύβεται πίσω από τις λέξεις. Όσοι ασχοληθήκαμε με τα προγράμματα αυτά, γνωρίζουμε το σκεπτικό της ΕΕ και για ποιο λόγο θα συνενούσε στη συνέχιση της χρηματοδότησης τους. Ελπίζαμε απλά ότι η δική μας κυβέρνηση θα έκανε το αυτονόητο.


Θα διεκδικούσε δράσεις που θα απάλυναν τις συνέπειες από ένα τόσο σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα και δε θα αναζητούσε ένα «πολιτικό» φερετζέ για να κρυφτεί πίσω του.
Ποιος θα πει στους ανήμπορους και μοναχικούς ηλικιωμένους ότι δεν είναι πλέον «ωφελούμενοι». Ας πάει να τους τα πει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος που ζει μάλλον σε άλλο κόσμο σε άλλη κοινωνία.
Ναι είναι κατώτεροι και της πιο ελάχιστης προσδοκίας μας.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΛΑΟΣ-ΒΕΡΟΙΑ