"ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ"

by Ελένη Κοφτερού on Σάββατο, 26 Φεβρουαρίου 2011 στις 9:11 μ.μ.

Πολλές φορές με έχει βασανίσει η σημασία αυτής της λέξης, η οποία παρεμπιπτόντως δε μ’ αρέσει καθόλου σαν λέξη,  και από τα λεξικά δεν παίρνω και ξεκάθαρες απαντήσεις.
Τι σημαίνει  άραγε αυτή η «αξιοπρέπεια»  που τόσο πολύ την άκουγα από μικρή και εξακολουθεί να φυτρώνει συνεχώς σαν το μανιτάρι σε  συζητήσεις,  κείμενα, διαλόγους, μέσα ενημέρωσης;
Που κάποιοι σαν φωτοστέφανο την προβάλλουν επιδεικτικά, ενώ άλλοι ντρέπονται γιατί δεν τους έκανε την τιμή να τους επισκεφτεί;
Που οι περισσότεροι,  την μπερδεύουν εσκεμμένα με την κοινωνικοποίηση, τη συμμόρφωση στα πρότυπα συμπεριφοράς, με την ευγένεια ή τον τρόπο ντυσίματος και συνδιαλλαγής με τους άλλους ανθρώπους, ενώ κάποιοι  την έχουν απλά μέσα τους χωρίς να την κάνουν σημαία;
Για τη μαμά μου  παραδείγματος χάρη, η αξιοπρέπεια είχε να κάνει με τον τρόπο που μας μεγάλωνε με το άγχος της να σπουδάσουμε, να γίνουμε «χρήσιμοι» άνθρωποι στην κοινωνία και προπαντός να μην κάνουμε ποτέ ρεζίλι τους γονείς μας.
Να μη δώσουμε αφορμή για να μας συζητάνε οι γείτονες και ο κόσμος..
Για τους δασκάλους που συνάντησα στη ζωή μου αυτή η έννοια ήταν συνυφασμένη κυρίως με την υπακοή. Οποιαδήποτε ελεύθερη σκέψη, ανησυχία, αντίδραση και κυρίως η έκφρασή τους,  ήταν αναξιοπρεπής, στα όρια της αλητείας.
Αργότερα όταν άρχισα να δουλεύω, ανακάλυψα πως διάφοροι προϊστάμενοι και «αφεντικά», είχαν διαφορετική ερμηνεία για την «αξιοπρέπεια».Δε μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση αυτό. Η  έκπληξή μου ήταν, όταν συνειδητοποίησα πως και πολλοί εργαζόμενοι, είχαν την ίδια άποψη.
Γι αυτούς «αξιοπρέπεια» ήταν να «κοιτάς τη δουλειά σου», να μην «φυτρώνεις εκεί που δε σε σπέρνουν» να μη διεκδικείς. Να είσαι ευχαριστημένος που έχεις δουλειά και  να μη σε νοιάζει για τους άλλους που δεν έχουν.
Για κάποιους «άντρες», αλλά και για αρκετές  γυναίκες, έπαιρνε εντελώς άλλη στροφή η λέξη, σε σεξιστικούς καθρέφτες παραμορφωνόταν και «αξιοπρεπείς» χαρακτηρίζονται μόνο οι γυναίκες που δεν είχαν  πολλούς ερωτικούς συντρόφους, που παντρεύτηκαν κι έκαναν παιδιά, ξεχρεώνοντας το χρέος τους στην κοινωνία κι ας μην έχει εξηγηθεί μετά από τόσους αιώνες από πού προήρθε αυτό το χρέος.(σαν το χρέος της Ελλάδας ένα πράγμα).
Καλά, γι αυτούς που μας κυβερνάνε και για τους κάθε είδους εξουσιομανείς και όσους τους σιγοντάρουν,  η λέξη και η έκφρασή της, έχει εξαφανιστεί από καιρό, από τις πράξεις τους κι ας «παίζει» συνεχώς στην κασέτα της ομιλούσας γλώσσας τους, οπότε δεν αξίζει ν’ ασχοληθούμε..

Και οργίζομαι και βρίζω και θέλω  να σβηστεί απ’ τα λεξικά. Σκέφτομαι  δεν υπάρχει αυτή η λέξη, όπως και η ανθρωπιά και η κοινωνική δικαιοσύνη και η ισότητα και πολλές άλλες που όχι απλά τις πιστέψαμε, αλλά θέλαμε να παλέψουμε γι αυτές.

Διαβάζω τη συνέντευξη μιας γυναίκας τόσο ξεχωριστής που της κάψανε το πρόσωπο
με το χειρότερο καυστικό υγρό κι αυτή συνεχίζει ν’ αγωνίζεται κι ας μην ασχολείται πια κανείς για την τιμωρία των ενόχων. Μια γυναίκα που δεν φοβήθηκε το φόβο και στο πρόσωπό της εξυψώνεται η λέξη και εδραιώνει τη θέση της στο λεξικό  η «αξιοπρέπεια».

Μετά συναντώ ένα κορίτσι, διαφορετικό, μια γυναίκα που κινδυνεύει να χάσει  τη δουλειά της, γιατί κόβεται η χρηματοδότηση για τη "Βοήθεια στο σπίτι"(στη Eurovision βέβαια συνεχίζει να παρέχεται, αλλά εκεί είναι θέμα prestige και κατ' επέκταση "αξιοπρέπειας"της χώρας μας στην Ευρώπη!!!)  που μεγαλώνει ένα παιδί μόνη της, κι αντί να γκρινιάζει, να βρίζει τη μοίρα της την κακιά, ξαπλωμένη στον καναπέ απέναντι απ’ την τηλεόραση, αυτή αγωνίζεται, βγαίνει στο δρόμο, παλεύει για τα δικαιώματά της.
Έχει τέτοια ψυχική δύναμη,  τόσο πάθος  για τη ζωή και για ένα καλύτερο μέλλον, που δεν απογοητεύεται, αλλά βοηθά άλλους, που δεν έχουν ούτε δουλειά, ούτε σπίτι.
 Και τότε αποκτά εικόνα η «αξιοπρέπεια» στη ζωή αυτής  της γυναίκας.

Και πριν από ένα μήνα περίπου  έρχονται 300 άνθρωποι, οι οποίοι προσπαθούν ν’ αποδείξουν την ΥΠΑΡΞΗ τους με το μόνο μέσο που έχουν την ΠΕΙΝΑ.τους. με το να διαλύουν το σώμα τους, προσπαθούν να φωνάξουν: «Είμαστε εδώ, κι ας κάνετε ότι δεν μας βλέπετε, κι ας θέλετε να εξαφανιστούμε μόλις τελειώσουμε τις δουλειές στο χωράφι, στο σπίτι σας, ή στο μαγαζί σας. Υπάρχουμε κι ας μας αγνοείτε επιδεικτικά όταν  κατά τύχη βρεθούμε στο δρόμο σας».
Και φωτίζεται επιτέλους η λέξη ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ και αποκτά την υπόστασή της, το λόγο ύπαρξης αυτών των 11 γραμμάτων το ένα δίπλα στο άλλο.
Και είναι τόσο ταιριαστή η ερμηνεία του λεξικού: συμπεριφορά που βασίζεται στον σεβασμό στον εαυτό μας και στους άλλους.

ΑΝ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΘΑ ΧΑΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ "ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ"