Συνέντευξη Στυλιανίδη 3-3-13 Τρίκαλα

Τι είναι οι Κοινωνικοί Συνεταιρισμοί; Ή, για να τους αναφέρουμε με την επιστημονική του ονομασία, Εταιρία Κοινωνικής Συνεργασίας; Ας θυμηθούμε τους όρους, διότι συντόμως, λίαν συντόμως, θα μπουν στη ζωή μας και θα είναι μια «απάντηση» της κυβέρνησης στην ανεργία που μαστίζει εκατομμύρια Ελληνες.
Οι Κοινωνικοί Συνεταιρισμοί ανακοινώθηκαν χθες το πρωί από τον υπουργό Εσωτερικών Ερ. Στυλιανίδη, ως λύση για τους εργαζόμενους αλλά και συνολικώς για το «Βοήθεια στο Σπίτι» και τα ΚΗΦΗ (Κέντρα Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων). Όπως είπε ο υπουργός, «ανοίγοντας» το θέμα σε πανελλήνιο επίπεδο, οι Κοινωνικοί Συνεταιρισμού είναι η τέταρτη εναλλακτική λύση που προτείνεται και συνεξετάζεται με την ΕΕΤΑΑ. Αυτό, προκειμένου να δοθεί τέλος στην αβεβαιότητα που επικρατεί σε ωφελούμενους από το εξαιρετικά χρήσιμο πρόγραμμα της «Βοήθειας». Συζητήθηκαν και εξετάστηκαν οι λύσεις της:
- χρηματοδότησης από το κράτος: αλλά, ενώ το δικό του υπουργείο έχει δώσει τα χρήματα για το εξάμηνο που του αναλογεί, πρέπει να δώσει και τα αναλογούντα το υπουργείο Εργασίας. Και, φυσικά, κρατική χρηματοδότηση στις μέρες μας είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση
- συγχρηματοδότησης από ευρωπαϊκό πρόγραμμα: αλλά σε αυτή την περίπτωση, θα υπήρχε πρόβλημα με τη συνέχιση της απασχόλησης όλων των εργαζομένων στο «Βοήθεια»
- συνέχισης του προγράμματος με την υφιστάμενη μορφή: αλλά αυτό θα σήμαινε ύπαρξη πρόσθετων προβλημάτων
Ετσι προωθείται η λύση των Κοινωνικών Συνεταιρισμών. Μόνο πρόβλημα, όπως επισήμανε ο υπουργός, το ότι οι εργαζόμενοι πλέον θα θεωρούνται επαγγελματίες. Σημειώνουμε εδώ ότι, σε νομοσχέδιο που είχε επεξεργαστεί ήδη από το 2011 η κυβέρνηση Παπανδρέου, οι συνεταιρισμοί αυτοί θεωρούνται μορφή των αστικών συνεταιρισμών και οι συμμετέχοντες σε αυτούς, ασφαλίζονται πλέον στον ΟΑΕΕ. Ετσι, ως επαγγελματίες, θα αναλαμβάνουν και το ρίσκο της συνέχισης της χρηματοδότησης από την ΕΕ, η οποία ομοίως προωθεί αυτές τις μορφές απασχόλησης, επιδιώκοντας να δείξει ότι «Δημόσιο τέλος». Ετσι, σε μια Ελλάδα χωρίς προσλήψεις, η ενθάρρυνση αυτής της δομής, θα ενισχύσει την ελεύθερη αγορά απασχόλησης, αλλά, ταυτοχρόνως, θα ενισχύσει και την αβεβαιότητα. Διότι, ουδείς συμμετέχων θα μπορεί να γνωρίζει, εάν και κατά πόσο η χρηματοδότηση θα συνεχίζεται, ποιες οι κάθε φορά ανάγκες των Δήμων, καθώς και έτερες λεπτομέρειες. Με άλλα λόγια, θα είναι πολύ εύκολο, οι συνεταιρισμοί αυτοί, να μετεξελιχθούν σε «εργολαβικές» εταιρίες που διά ιδιωτών, θα αναλαμβάνουν πλευρές της κρατικής ή/και δημοτικής φροντίδας σε συνανθρώπους μας.
Ηδη, μάλιστα, μια μορφή αυτής της κοινωνικής οικονομίας όπως συνολικότερα ονομάζεται το μοντέλο, υπάρχει στα ΤΟΠΕΚΟ. Στα προγράμματα που και στον νομό μας υλοποιεί το ΚΕΝΑΚΑΠ με τους Δήμους, προσφέροντας στήριξη σε ευπαθείς ομάδες. Μέλη τους θα στηρίζονται από το πρόγραμμα, προκειμένου να αναπτύξουν δραστηριότητες. Φαίνεται, λοιπόν, ότι ο όρος της κοινωνικής οικονομίας θα μας απασχολήσει τα μάλα, ιδίως από τη στιγμή που τμήματα της Αριστεράς προβάλλουν αυτή τη λογική ως πανάκεια για την απασχόληση – εργασία, με τη μορφή αυτόβουλης συμμετοχής σε δράσεις. Φυσικά, οι δράσεις αυτές ποικίλλουν, αφού κινούνται, από τα όρια της δημιουργίας ΜΚΟ και άλλων παρόμοιων συλλογικοτήτων, μέχρι την αυτόνομη λειτουργία ομάδων ανεξάρτητων συνεταιρισμών Στη βάση τους, όμως, όλες αυτές οι μορφές μεταφέρουν την υποχρέωση του κράτους για εξασφάλιση συνθηκών εύρεσης εργασίας, στη συλλογική προσπάθεια για συνύπαρξη μεν με το κράτος, αλλά υπό τη μορφή των επαγγελματιών, πάντα αναμένοντας τη χρηματοδότηση από την Ε.Ε.
Θανάσης Μιχαλάκης